Wel willen, maar niet kunnen, en dan ook daarom (effe) niet meer willen. Daar komt het zowat op neer. In september kondigden we nog vol goeie moed de derde editie van TRASH deluxe aan. OPEK was geboekt, de preregistraties van standhouders en helpende handen liepen (en lopen) binnen.
En ondertussen tikte de klok. Tijd om in actie te schieten, maar de bouw met onze eigen handen van een huis, een kersverse baby die zijn mama nu hard nodig heeft, gecombineerd met een dagdagelijkse job drukten ons met de neus op de feiten tot we ze niet meer konden negeren: het lukt niet. Ons hoofd zit vol, het lijf is moe, de drive was er niet. Daarom laten we 2016 passeren zonder een editie van TRASH deluxe. Met spijt in het hart, dat wel. |